I ftuari i rradhës në eposodin e katërt të podcastit MuZEvi ishte kompozitori i njohur shqiptar Endri Sina. Ndoshta pak nga ju e dinë, por disa nga filmat më të famshëm shqiptarë të viteve të fundit, bashkë me shfaqje teatrale të panumërta, mbajnë si kolona zanore, muzikën e kompozuar nga Sina.
Në bisedën e këndshme ku u fol për shumëçka, kompozitori na tregoi disa sekrete nga karriera e tij e madje zbuloi disa gjëra për herë të parë. Ndërsa në sfond po luhej muzika e një prej filmave më të mirë shqiptarë, i vlerësuar edhe nga kritika, “Gjoleka, djali i Abazit”, Endri Sina zbuloi se me këtë vijë muzikore kishte mbrojtur diplomën.
Sina zbuloi se është përdorur instrumenti i veçantë i bakllama-së ndërsa sopranoja është digjitale.
EVI: E mrekullueshme si mund të kombinohet polifonia shqiptare me lirikën, me operan… Qiellore, muzikë qiellore.
-Temën muzikore faktikisht e kam patur më përpara si temë, ky është një variant që e kemi bërë me bakllama. Edison Miso, një bakllama të vjetër, që rreh gati si shpatë dhe atëherë kënaqeshe me atë tingull. Temën e ka patur të vjetër, dikur kanë qenë në një dramë studentësh, sa kisha mbaruar si temë muzikore, por ajo ishte vetëm një diplomë studentësh, dhe pastaj këtu u vendos tamam dhe ka disa variante që janë dhënë. Këndon dhe djali i Edisonit, ka qenë i vogël aty, sopranoja është digjitale, më vjen keq por nuk kishim kushte
EVI: A nuk është… ja çfarë kemi zbuluar
ENDRI: Kushte vërtet me pak gjëra. Kjo muzikë filmi është një bashkëpunim midis analogut, pra live-s dhe tingujve virtualë.
EVI: Për herë të parë e keni provuar këtë miks, pra ke diçka digjitale dhe diçka live
ENDRI: Kitara është live, një pjesë e harqeve janë live një pjesë janë të kompjuterit.
